طی دو سال آزمایش مزرعه ای، تاثیر دزهای علف کش بر رقابت چند گونه ای علف های هرز در ذرت بررسی شد. شانزده ترکیب تراکمی، شامل 4 تراکم توق 4× تراکم تاج خروس و 5 دز علف کش نیکوسولفورون، عامل های مورد مطالعه بودند. مدل هذلولی مستطیلی بیان خوبی از رابطه تراکم دو گونه توق و تاج خروس با عملکرد ذرت ارایه داد. با کمک این مدل ضریب رقابتی علف های هرز در هر دز محاسبه شد و سپس ارتباط ضریب رقابتی گونه ها با دز علف کش بررسی شد. پاسخ توان رقابتی دو گونه هرز نسبت به علف کش متفاوت بود. رابطه قدرت رقابتی علف های هرز با افزایش دز، به خوبی با توابع دز – رسپانس استاندارد برای تاج خروس و برین – کوزنس برای توق توصیف شد. ضریب قدرت رقابتی تاج خروس با افزایش دز علف کش به شد کاهش یافت و در نصف دز توصیه شده کاملا حذب شد، اما برای توق یک افزایش اولیه رقابتی در دز 0.25 دز کامل اتفاق افتاد. هر کدام از این مدل ها به عنوان زیر – مدل جایگزین پارامتر ضریب رقابتی در مدل هذلولی مستطیلی شدند. مدل ترکیبی شامل زیر – مدلهای هذلولی مستطیلی، لجستیک و برین – کوزنس، در شرایط رقابت توام دو گونه تحت تاثیر دوزهای علف کش که کاربرد علف کش در دزهای پایین تقویت رقابت یک گونه در برابر دیگری را در پی داشت پیش بینی خوبی را عملکرد ذرت ارایه داد. بر اساس تخمین پارامترها، بدون کاربرد علف کش، قدرت رقابتی توق، 1.6 برابر بیشتر از تاج خروس بود. تراکم های بالای علف هرز باعث 62 درصد افت عملکرد در ذرت شد. در تراکم های کم توق یعنی 0 یا 4 بوته در متر مربع، کاربرد نصف دز توصیه شده از نقصان عملکرد پیشگیری نمود اما با افزایش تراکم توق دیگر دزهای کاهش یافته موثر نبود. حتی با دز کامل علف کش نیز یک کاهش عملکرد 10-6 درصد اتفاق افتاد که ناشی از تحمل توق به دز توصیه شده نیکوسولفورون بود.

در این پژوهش با استفاده از آمار 26 ایستگاه آب سنجی حوضه دز اقدام به تحلیل ایستگاهی و منطقه ای سیلاب با روش گشتاورهای خطی شده است. برای تشخیص مناطق همگن از روش خوشه بندی سلسله مراتبی وارد(Ward)  و برای تعیین تعداد مناطق همگن مناسب از روش تعیین معیار ناسازگاری و ناهمگنی استفاده شد. بر این اساس، تقسیم حوضه به سه منطقه همگن مناسب بنظر می رسد. بر اساس نتایج، منطقهA  نسبت به دو منطقهB  و C معیار نا همگنی بالاتری دارد. در این پژوهش، حساسیت تحلیل به انتخاب رابطه احتمال تجربی به گونه ای مبسوط مورد بررسی قرار گرفت. برای انتخاب بهترین توزیع آماری و رابطه احتمال تجربی در تحلیل ایستگاهی، از روش بهترین برازش و در تحلیل منطقه ای، از روش های معیار بهترین برازش و نمودار گشتاورهای خطی استفاده شد. توزیع لوجستیک تعمیم یافته بیش ترین انتخاب را در تحلیل ایستگاهی دارد. در تحلیل منطقه ای توزیع مقادیر حدی تعمیم یافته با رابطه احتمال تجربی چگودیف برای منطقه A، توزیع لوجستیک تعمیم یافته با رابطه گرین گورتن برای منطقهB  و توزیع مقادیر حدی تعمیم یافته با رابطه گرین گورتن برای منطقهC  مناسب ترین توزیع آماری هستند. نتایج تحلیل خطا بین داده های مشاهده ای و محاسبه ای نشان داد که در روش تحلیل منطقه ای محاسبات در دوره های برگشت پایین خطای بیش تری نسبت به دوره های برگشت بالا دارد. توزیع بهنجار بیش ترین خطای محاسباتی را در بین توزیع های آماری در این منطقه دارد. با استفاده از روش وایازی چند گانه، معادله های منطقه ای جهت برآورد در مناطق فاقد آمار تخمین زده شد.

زمینه و هدف: در پرتودرمانی، یون های اکسیژن، دارای فواید بیشتری از نظر خواص بیولوژیکی نسبت به یون های سبک تر نظیر پروتون است. اکسیژن، دارای انتقال خطی انرژی (LET-Linear Energy Transfer) بیشتر و اثر بیولوژیکی نسبی (RBE-Relative Biological Effectiveness) بزرگ تری هستند. برای طراحی قله براگ گسترش یافته (SOBP-Spread-Out Bragg Peak) از دوز بیولوژیکی، روشی کاربردی را با محاسبات مونت کارلو و محاسبات ماتریسی طراحی کرده ایم. این روش را برای پرتوهای اکسیژنی و نیز پروتونی به کار برده ایم. روش کار: پس از استخراج پروفایل های قله براگ، توسط کد Geant4، ضرایب وزنی شدت برای هر پرتو برای ایجاد یک SOBP یکنواخت استخراج شده است. همچنین مقدار RBE با توجه به مدل خطی-درجه دوم (LQ) محاسبه گردیده است. نمودار دوز بیولوژیکی، دوز فیزیکی و سطح بقای سلولی در تابش هر دو یون نیز به دست آمده است. یافته ها: SOBP بیولوژیکی طراحی شده، یکنواختی مطلوبی را نشان می دهد. دوز فیزیکی حاصل از پرتوهای پروتونی و اکسیژنی تفاوت چندانی با یکدیگر ندارند، اما برای دوز بیولوژیکی، اختلاف فاحشی بین آن دو وجود دارد. حتی با وجود تنظیم شدت پرتوها برای ایجاد یک دوز بیولوژیکی یکسان، نمودار سطح بقای سلولی، تفاوت بسیار زیادی با یکدیگر خواهند داشت. نتیجه گیری: ویژگی ها و اثرات بیولوژیکی اکسیژن نسبت به پروتون، برای بهینه سازی سیستم برای رساندن حداکثر آسیب به بافت تومور و حداقل آسیب به بافت های سالم اطراف می تواند انتخاب مناسبی باشد. وجود جداول غنی تر از مقادیر تجربی برای پارامترهای موثر بر مقدار اثر بیولوژیکی نسبی در تابش اکسیژن، دقت در این بهینه سازی را شدیدا بالا می برد.

سرطانی که در اندامی مانند پروستات یا سینه شروع شده و سپس در استخوان ها پخش می شود، منجر به متاستاز استخوان می شود و درمان آن از بزرگ ترین چالش های پیش روی علوم پزشکی هسته ای است. استفاده از رادیوداروها، امید به درمان یا دست کم تسکین درد متاستاز استخوان را افزایش داده است. هدف از این پژوهش مقایسه توزیع شعاعی دز و دز تجمعی رادیونوکلیدهای ساماریم-153، هولمیم-166 و لوتسیم-177 و هم چنین بررسی عوارض جانبی (دز دریافتی توسط مغز استخوان) ناشی از ذرات پرانرژی بر بافت های غیرهدف بود. با استفاده از کد MCNPX مدلی برای محاسبه دز جذبی در فانتوم استخوان طراحی شد. نتایج نشان داد که بیش ترین دز جذبی حاصل از ذرات بتا مربوط به هولمیم-166 و کم ترین آن مربوط به لوتسیم-177 است. هم چنین تابش های گامای ساماریم-153 بیش ترین دز جذبی در استخوان و محیط اطراف آن را ایجاد می کنند. بنابراین هولمیم-166 برای درمان تومورهای حجیم و لوتسیم-177 برای تومورهای کوچک تر مناسب تر خواهند بود. ساماریم-153 به خاطر دارا بودن پرتو با انرژی متوسط، برای بیش تر تومورها از نظر اندازه مناسب خواهد بود.

مطالعات بیولوژیک و اکولوژیک منابع آب، اساسی ترین مبحث در بررسی های علمی اکوسیستم ها هستند. تحقیق حاضر در رابطه با مطالعه ساختار و تنوع ماکروبنتوزهای رودخانه دز در محدوده پناهگاه حیات وحش دز می باشد. نمونه برداری در پاییز و زمستان سال 1388 و در هر فصل از 10 ایستگاه با سه تکرار انجام پذیرفت. در این تحقیق شناسایی، بررسی تنوع و تراکم گروه های ماکروبنتوز در فصول مختلف و اندازه گیری پارامترهای فیزیکی شیمیایی آب از قبیل درجه حرارت، شوری، pH، اکسیژن محلول و نیز دانه بندی رسوبات در راستای بررسی احتمالی رابطه تنوع گروه های ماکروبنتوزی و متغیرهای محیطی انجام پذیرفت. بر اساس نتایج به دست آمده از این بررسی در مجموع 6 رده از بی مهرگان کفزی آب های شیرین مشتمل بر 25 گونه، در منطقه ثبت شد. بیشترین درصد فراوانی به ترتیب مربوط به کم تاران (Oligochaeta) با 49.36 درصد، شکم پایان (Gastropoda) با 33.83 درصد، حشرات (Insecta) با 13.15 درصد، دو کفه ای ها (Bivalvia) با 2.64 درصد، سخت پوستان (Crustacea) با 0.9 درصد و زالوها  (Hirudinea)با 0.088 درصد بوده است. جهت بررسی تنوع ماکروبنتوزها در منطقه از شاخص شانون (H’) و شاخص سیمپسون (l)، بریلوین و کامارگو استفاده؛ بیشترین مقدار شاخص های شانون، سیمپسون، بریلوین و کامارگو به ترتیب؛ 1.04، 0.403، 1.02 و 0.266 و به ترتیب در فصول پاییز، زمستان، پاییز و پاییز ثبت شد.

نمونه برداری بوسیله تور گوشگیر ثابت به صورت ماهانه از 5 ایستگاه در دریاچه سد دز از دی ماه 1380 لغایت آذر ماه 1381 جهت ماهی شناسی انجام گرفت. در این مطالعه 12 گونه ماهی متعلق به 3 خانواده شناسایی گردید. خانواده کپور ماهیان با 9 گونه بیشترین فراوانی را داشته اند. حداکثر فروانی ماهیان در فصل تابستان مشاهده گردید. در میان گونه های ماهی، توینی (Capoeta trutta)، شیربت (Barbus grypus) و عنزه (Barbus esocinus)به ترتیب بیشترین فراوانی را به خود اختصاص می دهند. به لحاظ تغذیه ای تعداد زیادی از گونه ها همه چیز خوار بوده و گونه های پلانکتون خوار، گوشتخوار و دیتریت خوار نیز دیده می شوند. تخم ریزی اکثر گونه ها در اواخر زمستان و بهار صورت می پذیرد و بعضی از گونه ها در فصول مختلفی از سال تخم ریزی می کنند. میزان تنوع 1.11، غنای گونه ای 1.05 ، ترازی زیستی 0.45 و غالبیت 0.46 بدست آمد.